بسم رب الشهداء و الصدیقین

السلام علیک یا فاطمة الزهراء

در سفر راهیان نور اسفند 1387 راوی کاروان ما جانباز آزاده ای به نام آقای محسن فلاح بودند. روایت های بسیاری از دوران دفاع مقدس و جبهه داشتند و همچنین خاطراتی از دوران اسارت. برادر ایشان شهید محمد فلاح 17 ساله بودند که به شهادت می رسند و جسد ایشان هم در جبهه می ماند و نمیتوانند آن را به عقب برگردانند. خاطره ای از برادرشان نقل فرمودند که مضمونش  این گونه بود:

چند سال پیش نزدیک اذان صبح بود که از خواب بیدار شدم و حیران مانده بودم از خوابی که دیدم. خواب دیدم که  محمد با لباس خاکی بسیجی  امده و شال یا چفیه ای هم دور گردنش است و به من لبخند می زند. با خوشحالی از او پرسیدم محمد آمدی؟ گفت بله آمدم و 5 خواسته از تو دارم. پنج وصیت کرد که آن ها را انجام دهم. یکی از آنها این بود که می خوام تو مرا در قبر بگذاری. پس از آن از او پرسیدم که محمد صبحانه خورده ای؟ گفت بله آب کوثر خورده ام.

همانطور که به من لبخند می زد دیدم نوری از پایین پایش ساطع شد و او را به بالا می برد. همانطور که بالا می رفت این شعر را می خواند:

به لقاء یار می روم شادم خداحافظ

صف مرصوص جندالله است بنیادم خداحافظ

ببینیدم بی کفن چو مولایم حسیـــن ع

به دست مادرم زهرا س دامادم خداحافظ

خداحافظ خداحافظ شمایید و ولایت

ولایت را راست قامت ایستادم خداحافظ

از خواب که بیدار شدم صبح با قسمت تفحص  تماس گرفتم و نام محمد و نام پدر را دادم که گفتند جنازه پیدا شده و در معراج شهداست.

او را به شهریار آوردند و 5 وصیتش را عمل کردم و خودم او را در قبر گذاشتم و همین شعری که خودش در خواب خوانده بود را در مراسم تشییع و تدفینش خواندم.

شهید محمد فلاح در آخر کلیپ یاد امام و شهدا که هر شب جمعه از تلویزیون پخش می شود همان جوانی است که در حال خواندن قنوت نماز میباشد.

خاطره ای از اسارت

آزاده جانباز آقای محسن فلاح از دوران اسارتشون می گفتند که قبل از ماه رمضان بود و مسوول عراقی آمد و گفت که حق ندارید در ماه رمضان دعا بخوانید یا عزاداری داشته باشید. صدایتان نباید بلند شود.

یکی دو شب قبل از شب قدر اول ، خواب دیدم آقایی شعری خواند در مدح مولا علی ع و به من گفت این شعر را در اردوگاه بخوان. گفتم نمی شود اگر بخوانم مارا می زنند و شکنجه می کنند. گفت تو بخوان ، آنها نمی زنند.

از خواب که بیدار شدم به یکی از دوستان گفتم که او هم گفت بخوان. شب قدر اول آن بنده خدا به بقیه بچه ها گفت آقای فلاح یک مداحی دارد اگر بخواند شما هم  با او می خوانید و همراهی می کنید؟ گفتند بله. شب اول خواندم و بچه ها همه جواب می دادند. شب قدر دوم که خواندم نگهبان عوض شده بود و رفت ارشدش را صدا کرد که اینها نوحه می خوانند. آمدند و 17 نفر از بین بچه ها جدا کردند و دنبال من می گشتند. چون من مجروح بودم بچه ها جلوی من نشسته بودند و مرا قایم کرده بودند. اما گشتند و مرا پیدا کردند.

ما را به اتاقی بردند و دیدیم که بساط شکنجه را آماده کرده اند و گونی و ... گذاشته بودند که ما را در گونی کنند و بزنند. با خود گفتم که با این وضعیت حتما شهید خواهیم داد . همین که اولین نفر را در گونی کردند که شروع به زدن کنند صدای اکو مانند و بلند الله اکبر فضا را پر کرد. یکی از عراقی ها سراسیمه آمد و گفت قربان همه اسرا اعتصاب کرده اند و الان است که در و پنجره و شیشه ها را بشکنند . آن فرمانده گفت که سریع آزادشان کنید و به سلول برشان گردانید تا سرو صدا بخوابد.

ما را به بند برگرداندند. همین که وارد شدیم دیدیم  بچه ها هر کدام در گوشه ای نشسته بودند و زانوی غم بغل گرفته بودند. یکی از بچه ها بلند شد آمد لباس مرا بالا زد اما دید جای زدن و شکنجه  روی تنم نیست.  با تعجب پرسید شما را نزدند؟ گفتم نه. شما الله اکبر گفتید این ها هم ترسیدند شورش کنید و مارا آزاد کردند. بچه ها گفتند ما الله اکبر نگفتیم. گفتم یعنی یک نفرتان هم الله اکبر نگفت؟ گفتند نه. گفتم بندهای دیگر چه؟ گفتند آنها که با این فاصله ای که بندها از هم دارد تا قضیه را بفهمند فردا، پس فرداست.

صدای  بلند الله اکبر را هم ما شنیدیم هم عراقی ها. متوجه شدم که همان آقایی که متن مداحی را داد و گفت بخوان هم او هم نگذاشت که ما را شکنجه کنند.

متن آن مداحی این است:

ای که  محراب عبادت شده خونین ز سر تو

ای که ذکر همه ما ز شجاعت پسر تو

یا علی جان یا علی جان یا علی جان یا علی جان

عاشقانت شیعیانت به شفاعت

ای که چشم همه ما  ز خجالت به در تو

یا علی جان یا علی جان یا علی جان یا علی جان

برخیز و کن از یتیمان پرستاری

برخیز و کن از اسیران نگهداری

هم یتیمان هم اسیران جمله مشتاق

به صفای  گلستان مرقد تو

یا علی جان یا علی جان یا علی جان یا علی جان

 التماس دعا

یا فاطمه (س)