عزیز علی ان اری الخلق و لا تری
بسم رب المهدی (عج)
ای کاش آن اوایل که زبان گشودم نزدیکانم مرا به گفتن یا مهدی وامی داشتند.
ای کاش مهد کودکم مهد آشنایی با تو بود.
کاشکی در کلاس اول دبستان آموزگارم الفبای عشق تو را برایم هجی می کرد و نام زیبای تو را سرمشق دفترچه تکلیفم قرار می داد.
در دوره راهنمایی هیچ کس مرا به خیمه سبز تو راهنمایی نکرد. در سال های دبیرستان کسی مرا با تو که مدیر عالم امکان هستی پیوند نزد.
در کتاب جغرافیای ما صحبتی از ذی طوی و رضوی نبود.
در کلاس تاریخ کسی مرا با تاریخ غیبت، غربت و تنهایی تو آشنا نساخت.
در درس دینی به ما نگفتند باب الله و دیان دین تویی.
دریغ که در کلاس ادبیات آداب ادب ورزی به ساحت قدسی تو را گوشزد نکردند.
چرا موضوع انشای ما به جای علم بهتر است یا ثروت، از تو و از ظهور تو و از روش های جلب رضایت تو نبود؟ مگر نه این است که بی تو، نه علم خوبست و نه ثروت؟
یا علی (ع) مددی
لیست کل یادداشت های این وبلاگ