شنبه:25/12/85

وارد که می شدیم تقریبا از توی یک معبر کانال مانند باید رد می شدیم .دو طرف معبر پر از مین های مختلف و هشت پری و غیره بود .صدای توپ و تانک وغیره در فضا پیچیده شده بود.حس م کردم زمان جنگه و توی جبهه ام.

 حال خوشی داشتم....

وارد صحرای شلمچه که شدم روبروی کانال بقعه ای ساخته اند جای قدمگاه حضرت رضا (ع) .بر طبق روایات وارده زمانی که حضرت رضا (ع) به سمت خراسان حرکت می کردند راه خود را از مسیری انتخاب می نمایند که از شلمچه بگذرد ...در شلمچه توقف می کنند مشتی از خاک را برداشته و می بویند و می فرمایند در این مکان عده ای از یاران ما در خون خود می غلتند.........

از شلمجه تا کربلا 2 ساعت راه است.

3/1 شهدای جنگ تحمیلی و دفاع مقدس را ما در شلمچه داده ایم.در عملیات کربلای 4 و کربلای 5 .

با خودم که خلوت کردم یاد تک تک پدران شهید دوستانم افتادم.مادرم می گفتند شب های عملیات روح معنوی جبهه بر خانواده رزمنده ها نیز حاکم بود و مراسم ها و دعاها داشتیم و بعد از هر عملیات در اهواز ما خانواده ها منتظر بودیم تا ببینیم این بار کدام یک باید .... راهی شهر خود شویم ...تک تک اسم شهدای شلمچه که پدرم سفارش کرده بودند را آوردم و سلام او را نیز به شهدا رساندم.

خلاصه حرفها زدیم و حاجتها را مطرح کردیم ....تا خدا چه خواهد....

و هرگز نسیم سبک و آرام شلمچه را فراموش نخواهم کرد.روی زمین شلمچه نشسته بودم اما بدون اغراق حس می کردم بین زمین و آسمان هستم ....روحم سبک شده بود و نسیمی آرام صورتم را نوازش می کرد .آرامشی که داشتم را جز در حرم مولا حسین (ع) جایی دیگر تجربه نکردم.

اصلا نتونستم آرام بگیرم.

فقط چند دقیقه ای در نزدیکی هیاتی که مداحشان می خواند و بقیه سینه می زدند رفنم و نشستم.

طلاییه خاکش طلا بود.........کاش فریاد زده بودم: آآآآآآی شهداااااا........ ما رو هم طلایی کنید.

سردار باقر زاده در کربلا تفعلی به قرآن می زنند که آیه<< فاخلع نعلیک ،انک بالواد المقدس طوی>> می آید .و در طلاییه هم زمانی که به قرآن تفعل می زنند همین آیه می آید.

بنابراین دعوتت کردند و قسمتت شد و رفتی ، با کفش روی خاک های آغشته به خون شهدا راه نری تازه حتی ممکنه زیر پات لاله ای هم آرمیده باشه.

یـا حـسیـــــن (ع) ، سالار شهیدان